"Άρχισαν τα όργανα" ...στου Κόμη!

Ελεγείες έρωτα και θανάτου, από την Έφη Οικονομάκη. Του Αντ. Μποσκοΐτη

Δεν θα ήθελα να αδικήσω τον ηθοποιό
Τάκη Παπαματθαίου, ο οποίος, ειδικά στα βαριά λαϊκά τραγούδια του
Ζαγοραίου και του Καζαντζίδη, ήταν εξαιρετικός, καλύτερος από άλλους κι
άλλους επαγγελματίες λαϊκούς τραγουδιστάδες. Μ' αυτήν όμως που έπαθα
πλάκα ήταν η συμπρωταγωνίστρια του στην
παράσταση ''Άρχισαν τα όργανα'', Έφη Οικονομάκη. Η απουσία αυτής της
φωνής από τις νυχτερινές πίστες συνιστά...αδίκημα! Βλέποντας την να
υποδύεται τη μικροαστή σύζυγο και μισή ώρα μετά, με την έναρξη του
τραγουδιστικού μέρους, συνειδητοποίησα πόσο αυτή η ξανθιά ωραία γυναίκα
πετυχαίνει να συνθλίψει τον βλαβερό μικροαστισμό δια της τέχνης της.

Η Οικονομάκη, ούσα ηθοποιός, δεν διεκπεραιώνει τα τραγούδια, αλλά τα
ερμηνεύει, για να μην πω τα ζει! Πόσω μάλλον όταν με τη χαρακτηριστική
χαμηλότονη και συνάμα δυνατή φωνή της - ευθεία παραπομπή στη Βούλα
Σαββίδη των χατζιδακικών ''Πέριξ'', κάνει το ''Μού'φαγες όλα τα
δαχτυλίδια'' και το ''Χωρίσαμε ένα δειλινό'' ν' ακούγονται σαν ελεγείες
του έρωτα και του θανάτου.
Την ώρα που η Οικονομάκη τραγουδούσε, εγώ δεν
έβλεπα γύρω μου τις σικάτες κυρίες και τις πιατέλες με τα αλλαντικά.
Φανταζόμουν την ίδια μόνο με ένα μαύρο φόρεμα να ερμηνεύει μοιρολόγια
υπό το φως κεριών, παραπεταμένη σαν την Ηλέκτρα στα ανάκτορα των
Μυκηνών. Αν πάτε στον ''Κόμη'' στα Πατήσια, δεν ξέρω αν θα καταφέρετε να
μπείτε στο δικό μου ποιητικό mood. Θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα να
περάσετε, πάντως, για να δείτε τι εστί ατόφιο λαϊκό τραγούδι και πως
πρέπει να ερμηνεύεται!
Τα θερμά μου συγχαρητήρια!